Calimerocomplex of een schreeuw om hulp?
Millennials en thuisisolatie: ‘Niemand geeft me een schouderklopje’. Zo kopte het artikel wat ik kreeg doorgestuurd van een vriend afgelopen week. We sturen elkaar regelmatig artikelen en bespreken dan het beschreven vraagstuk met een gepaste dosis cynisme en sarcasme. Nadat de eerste alinea opende met “als ik nu de hele dag alleen maar ga zitten Nexflixen, merkt niemand daar iets van” waren we er snel over uit. Dit was wéér een artikel over millenials die last hadden van een calimerocomplex; het gevoel dat ze structureel tekortgedaan worden. Niet de (te) snelle conclusie die als je afgestudeerd USBO’er mag verwachten, dus zijn we verder het artikel ingedoken en blijkt dat er toch een serieuze schreeuw om hulp verpakt zit.
Het artikel richtte zich op de veranderende werksituatie van millenials in relatie tot de betekenisgeving van werk en de eigenwaarde die zij hieruit halen. Door de coronacrisis wordt deze eigenwaarde stevig onder handen genomen en leidt dit tot serieuze mentale klachten onder deze young professionals. Een greep uit de resultaten voor onze Jong Oranje doelgroep: van de respondenten tussen de 18 en 34 jaar oud werkt een derde minder productief, denkt 19% dat ze na corona extra hard moet werken om te compenseren en ervaart 70% stress, spanning en/of ontevredenheid. Niet de hoopgevende cijfers waar je op hoopt in de huidige situatie en zeker stof tot nadenken. Wat kunnen we doen om deze cijfers omlaag te brengen en young professionals te ondersteunen? Volgens psychologen helpt het om tijd vrij te maken voor zaken die jij belangrijk vindt en niet puur op werk te focussen. Accepteer dus dat de situatie is veranderd. Ook helpt het om het gesprek aan te gaan met collega’s. De erkenning van de werkvloer moet je nu zelf op gaan halen.
Ook ik ben sinds de uitbraak van het coronavirus aangewezen op thuiswerken en merk dat het gebrek aan sociale contact van de werkvloer langzaam mee begint te spelen. Ik heb nu elke dag belafspraken staan, bel toch zeker twee keer per week met collega’s om gewoon maar even bij te praten hoe het nu gaat en heb online borrels (die toch een stuk leuker zijn dan ze klinken). Als ik een uurtje over heb, dan lees ik een boek of ga ik aan de slag met mijn persoonlijke ontwikkeling via verschillende online platforms. Tegelijkertijd besef ik mij heel goed dat deze situatie voor lang niet alle young professionals geldt. Ik vraag mijzelf dan ook hardop af hoe anderen YP’ers in de sport zich staande houden en op welke manier zij deze coronacrisis doorkomen. Mijn advies; lees een extra boek en ga op zoek naar een nieuwe structuur die werkt voor jou. Accepteer dat de wereld veranderd en zoek vooral elkaar op. Blijf bellen, appen, mailen, zoomen, teamsen en vooral samen digitaal borrelen.
- Lees hier het artikel Millennials en thuisisolatie: ‘Niemand geeft me een schouderklopje’
- Lees hier de uitkomsten van het onderzoek van OpenUp
- Ga hier aan de slag met jouw persoonlijke ontwikkeling