SOS: Stuur Ons Subsidie!
Sinds mijn eerste studie Bestuurskunde vind ik het al interessant om na te denken over beleid en strategie, vernieuwing en organisatie ontwikkeling. Om die reden lees ik met veel interesse en enthousiasme de artikelen (sportknowhowxl.nl) die gaan over de bonden die meedoen aan het programma Slagvaardig Organiseren van Sport (SOS). SOS is ontwikkelt door een aantal middelgrote sportbonden en gefinancierd door VWS – dat met name kleinere en middelgrote sportbonden slagvaardiger moet maken zodat ze beter kunnen anticiperen op een veranderende samenleving. Eindelijk! Eindelijk! Ik lees over dat de handbalbond een extra boost geeft aan Beach Handball en de judobond die een gedragsverandering teweeg wil brengen bij zijn clubs.
In de vijf artikelen die zijn verschenen is er een rode lijn te ontdekken; ‘cultuurverandering’, ‘meegaan met maatschappelijke ontwikkelingen’ en ‘inspelen op veranderende (sport)behoeftes’. In eerste instantie word ik hier, zoals gezegd, enthousiast van. Maar ik bedenk mij ook; waarom nu? Waarom hebben sportbonden een subsidie nodig om na te gaan denken over hun strategie, gedrag en aanpassing aan de huidige snel veranderende samenleving? Worden directeuren daar niet voor betaald? Om samen met de organisatie een visie te hebben op de toekomst, inspiratie en kennis te laten invliegen om stappen voorwaarts te zetten? Om te werken aan een organisatiestructuur en cultuur die toekomstbestendig is? We hebben het hier over een aantal sportbonden die in 2018 bijna 50.000 leden hadden (NOC*NSF, 2019)!
Het grootste probleem heb ik hiervoor eigenlijk al beschreven; we liggen aan een ‘subsidie-infuus’ en rennen links of rechts als daar een pot geld ligt. Helaas, de pot met goud aan het einde van de regenboog bestaat niet. Op het moment dat je blijft rennen naar het einde van die regenboog vergeet je helemaal welke weg je zelf op wilt, welke kant je medewerkers en andere betrokkenen op willen, wat goed is voor je sport. Een interessant voorbeeld is dat blijkt dat sportbonden nog geen gebruik hebben gemaakt van het Corona Noodfonds, ondanks dat bepaalde sportbonden erg hard zijn getroffen door de corona crisis. Wellicht heeft het iets te maken met dat het geleende geld terug moet worden betaald??!
En begrijp mij niet verkeerd, subsidies kunnen een prima middel zijn en verruimend werken. Maar ook beperkend.
Laat ik het voordeel van de twijfel geven; ik ben blij dat sportbonden hiermee aan de slag zijn! Maar laat het alsjeblieft een startpunt zijn om structureel je koers uit te stippelen, flexibeler in te spelen op wat er gebeurt en je te blijven ontwikkelen als organisatie. En wees alsjeblieft ook open over wat je leert van dit proces. Dat er een ‘cultuurverandering’ nodig is weten we al een aantal jaar. Over welke elementen, soorten gedrag heb je het dan en hoe pak je dat aan?
Mocht dit niet lukken, schrijf dan alvast een nieuwe subsidieaanvraag en bewaar het in de onderste la, wellicht komt er nog een nieuwe regenboog.
